نقد سرمقاله کیهان

                      ما و برجام دیگر هیچ

نقد بر اساس محتوا 

برجام دیگر یک معاهده چند‌جانبه نیست، تعهد یک‌جانبه ما به پذیرش ده‌ها محدودیت و تحریم و فشار سیاسی و اقتصادی است. بی‌آنکه در مقابل آن امتیازی بگیریم و یا گرفته باشیم.

این قسمتی از سرمقاله روزنامه کیهان  چاپ ۲۲۱۶۸ است که نقد شدیدی نسبت به برجام و ادامه آن با شرایط کنونی دارد؛ با توجه به وضع کنونی خروج امریکا از برجام و پایبند نبون به تعهداتش و شرایط نامناسب اقتصادی ایران باعث شد که دوباره این بحث که برجام برای ما فایده داشته یا ضرر مطرح شود .سر دبیر این روزنامه که فردی اصول گرا است از  همان ابتدا در برابردولت روحانی  قرار داشت و دولت او را مورد نقد قرار داده است؛و این ابهام را ایجاد می کند که سخنان های او به نفع  اصول گراهاست یابر اساس نفع کلی است . اسمی که سردبیر برای سر مقاله انتخاب کرده کاملا منطبق با محتوا و موضوع می باشد و تمام ویژگی هایی که یک سر مقاله باید داشته باشد را رعایت کرده است .

به طور کلی جهان در ارتباط با ایران در یک شرایط پارادوکس قرار گرفته است. از یک طرف می‌بیند ایران با این حسن نیت برجام را می‌پذیرد و به آن وفادار می‌ماند تا راه کره شمالی را نرود، بلکه بتواند با یک الگوی جدید از رفتار بین‌المللی و نشان دادن مسئولیت در قبال تحولات بین‌المللی، مسائلش را با جامعه بینالمللی به تدریج حل کند.

شاید ایران در خود برجام نفع زیادی نبرد جز اینکه یک رویکرد جدید در روابط بین‌الملل از خود بروز داد و قائل به این شد که در صحنه بین‌المللی با کشورهای موثر دارای تعامل بوده و دغدغه‌های آنها را مرتفع کند. اما متاسفانه با این کم‌ گذاشتن که اروپا داشت، آمریکا هم از ابتدا به دلیل اتمام دولت اوباما درصدد اجرا بر نیامد.

شعار  دولت روحانی ازابتدای آغاز به کار خود  پیشبرد سیاست خارجی و مذاکره با کشورهای غربی به خصوص حل کردن پرونده هسته ای ایران اعلام شد  تا بتواند از این طریق، فضای اقتصادی کشور را بهبود بخشد، اما واقعیت آن بود که مشکل اصلی اقتصاد به داخل معطوف بود، نه به خارج از کشور. متاسفانه آقای روحانی و تیم حامی وی در تبلیغات و  تحلیل هایی که در انتخابات ریاست جمهوری ارایه کردند  سهم زیادی برای رفع تحریم ها در اقتصاد کشور قایل شدند، و همین موضوع باعث شد تا  مذاکره کنندگان دچار اشتباه محاسباتی شوند.

حال دولت برجام را به سرانجام رساند و با کشورهای 1+5 به توافق رسید، از ابتدا ساختار برجام طوری بود که اگر آمریکا دبه می کرد، این به ضرر اروپا نبود بلکه تنها به ضرر ایران بود و همین اتفاق هم نیز افتاد، نگرفتن تضمین های قطعی موجب شد تا آمریکایی ها از توافقات شانه خالی کنند در حالیکه جمهوری اسلامی ایران، عملا به  تمامی تعهدات خود عمل کرد و آژانس بین المللی انرژی اتمی نیز با تاکید بر این موضوع مهر تاییدی بر آن زد اما اهداف تعیین شده دولت در برجام به وقوع نپیوست و به نوعی ایران به منافع مورد نظرش دست نیافت.

واقعیت این است که اروپا نفع زیادی از برجام (از منظر اقتصادی) کسب کرد و به دلیل اینکه برجام توافقی بین المللی است و مدت زمان زیادی برای دستیابی به برجام صرف شده است لذا منطقه یورو نمیخواهد این دستاورد بزرگ به سادگی از بین برود.

و در آخر نیز این سوال مطرح می شود که چرا دولت روحانی در طول مذاکرات به هیچ کدام از منتقدین و نظراتشان توجه نکرده اگر  از همان اول تعهدات سخت تری از  امریکا گرفته می شد شرایط تغییر می کرد .